Styl architektoniczny
Dworu na Wolicy
Wybudowany pod koniec XIX w. Dwór na Wolicy to murowany budynek posiadający bryłę zróżnicowaną co do wysokości i wielkości elementów, tworzących cieniujące akcenty. Zasadniczy jego plan jest prostokątny. Dwór składa się z dwóch części: od strony północnej z korpusu częściowo piętrowego na planie prostokąta, z piętrem, który na obwodzie tworzy plan krzyża, przykryty niskimi dachami dwuspadowymi i drugiej - od strony południowej z korpusu parterowego o planie wydłużonego prostokąta, z podcieniem od zachodu na całej jego długości, jest częściowo podpiwniczony, przykryty dachem o długiej kalenicy, dwuspadowym.

PARK

Obiekt w całości murowany jest z cegły ceramicznej, pełnej, na zaprawie wapiennej; tynki elewacji są gładkie, pomalowane na kolor ugru, a obramienia okienne są białe. Dekoracja architektoniczna jest wykonana w strukturze muru, w tynku i sztukateria. Układ wnętrza dworu jest nieregularny, trójtraktowy, z korytarzem rozdzielającym trakty, pięcioosiowy. Główne wejście znajduje się przy elewacji frontowej piętrowego korpusu, schodami, skąd dostępny jest hall i z niego pomieszczenia parteru, oraz wejście schodami na piętro gdzie obecnie znajdują się pokoje hotelu. Właśnie hall posiadał dość nietypowe rozwiązanie - ze schodami prowadzącymi na piętro, które przebiegały w tunelu utworzonym ze ścianki stolarskiej roboty, częściowo przeszklonym.
Najbardziej okazale prezentuje się jednak dawny salon gdzie obecnie znajdują się dwie sale restauracji - jego prostokątna przestrzeń, za pomocą trójprzęsłowej kolumnady została pozornie podzielona na dwie części: oficjalną i rodzaj westybulu, prostokątnego skąd prowadzi wyście na zewnątrz do parku. Kolumny toskańskie o bazach kostkowych podpierają łuki arkadowe. Podobne rozwiązanie z kolumnami ma miejsce przy ścianie głównej salonu, ale tutaj przestrzeń w połowie kolumn została zabudowana: ścianą z oknem balkonowym i oknami po jego bokach.
Układ wnętrza poddasza jest nieregularny, a pomieszczenia są różnej wielkości, dobrze doświetlony jest pokój z dużymi oknami arkadowymi w którym obecnie znajduje się apartament hotelowy.
Z analizy porównawczej stylu architektonicznego wynika że architekt sięgnął do wzorców renesansowych znacznie głębiej niż wymagała tego ówczesna moda, która dość powierzchownie wykorzystywała wzornictwo odnoszące się głównie do wyglądu zewnętrznego budynku i jego wystroju. Projektant odwołał się do renesansowej idei budowli idealnej. Dzięki temu uzyskał ciekawe i oryginalne rozwiązanie świadczące o jego wysokich umiejętnościach i kulturze artystycznej.

Login Form
Register Form